Wężownik kłącze 50g

Kłącze wężownika - Rhizoma Bistortae

Podstawowe związki czynne:

Kłącze zawiera 25% garbników hydrolizujących, pochodnych kwasu galusowego i nie hydrolizujących, pochodnych pirokatechiny (skondensowanych), wolne kwasy fenolowe, jak elagowy i galusowy, ponadto leukoantocyjanidynę, ślady hydroksymetyloantrachinonów, około 20% skrobi i sole mineralne.

Działanie:

Kłącze wężownika jest typowym surowcem garbnikowym. Zawarte w nim garbniki podane doustnie w wyciągach wodnych tworzą nierozpuszczalne połączenia kompleksowe z białkami komórek nabłonkowych żołądka i jelit, zmniejszają w nich ciśnienie osmotyczne i powodują ich kurczenie. Dają więc efekt ściągający.

 Warstwa zmienionych komórek przez garbniki jest znacznie mniej przenikliwa dla wody przedostającej się przez ścianę jelita do treści pokarmowej. Dzięki temu w przypadku biegunki następuje zahamowanie płynnych wypróżnień i nadmiernej utraty wody oraz elektrolitów ustrojowych.

Przy stolcach normalnych po zażyciu garbników obserwuje się zaparcia.

Garbniki działają także odkażająco. Niszczą różne szczepy bakterii, w tym również antybiotykooporne, oraz drożdżaki i grzyby chorobotwórcze.

Ponadto garbniki wykazują działanie przeciwkrwotoczne w przypadku uszkodzenia drobnych naczyń krwionośnych w błonie śluzowej przewodu pokarmowego.

Mają też nieznaczne właściwości odtruwające, gdyż wiążą toksyny bakteryjne i sole metali ciężkich w przypadkach zatruć tymi związkami oraz uszczelniają ściany drobnych naczyń krwionośnych.

Zastosowanie:

Przetwory z kłącza rdestu wężownika stosuje się wewnętrznie przede wszystkim w ostrych biegunkach, spowodowanych m.in. błędami dietetycznymi, długim leczeniem antybiotykami lub stanem alergicznym.

W biegunkach przewlekłych, gdzie przyczyną może być wrzodziejące zapalenie jelit, gruźlica jelit lub inne schorzenia przewodu pokarmowego, stosowanie przetworów z rdestu wężownika może mieć tylko znaczenie pomocnicze.

Również pomocniczo można stosować je w durze brzusznym i czerwonce.

Dobre wyniki uzyskuje się w stanach zapalnych żołądka i jelit, nieprawidłowej fermentacji, bolesnych wzdęciach, drobnych krwawieniach jelitowych, a w mieszankach ziołowych - w zapaleniu dróg moczowych.

Zewnętrznie stosuje się do płukania w zapaleniu jamy ustnej i gardła, anginie, krwawieniach z dziąseł, przyzębicy i pleśniawkach.

Prócz tego do irygacji w upławach i zapaleniu sromu.

Ponadto do okładów w owrzodzeniach żylakowych podudzi, do nasiadówek w żylakach odbytu, do przemywania i kompresów na trudno gojące się i ropiejące rany oraz w nadmiernej potliwości nóg.