Moczenie mimowolne - mieszanka wg rec. O.Klimuszki

Mieszanka stosowana w wspomagająco i profilaktycznie przy moczeniu mimowolnym.

Moczenie mimowolne polega na niekontrolowanym oddawanie moczu w ciągu dnia lub nocą do łóżka u dzieci, które odpowiednio do swojego wieku powinny już kontrolować czynność pęcherza.

Moczenie mimowolne dotyczy przede wszystkim  pięciolatków, dziesięciolatków oraz rzadko młodzieży powyżej 15 roku życia.

Przyczyną moczenia są czynniki genetyczne, stresy, opóźnienie rozwoju.

Wyróżniamy dwie postaci moczenia się u dzieci:

• pierwotne, w którym dziecko nigdy nie zostało nauczone oddawania moczu
• wtórne, gdzie w przeszłości kontrola oddawania moczu była prawidłowa. 

Skład mieszanki:

•  Korzeń kozłka
•  Koszyczki arniki
•  Liść mącznicy
•  Liść melisy
•  Ziele dziurawca
•  Ziele rdestu ostrogorzkiego
•  Ziele rdestu ptasiego
•  Ziele skrzypu polnego
•  Ziele tasznika 

Działanie:

Zawarte w mieszance zioła działają wielowymiarowo:

• Melisa działa uspakajająco, rozluźniająco, przeciwbakteryjnie
• Dziurawiec działa rozkurczająco na mięsnie przewodu moczowego
• Skrzyp warunkuje umiarkowane wydzielanie moczu, działa spazmolitycznie, przeciwbakteryjnie
• Rdest działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwzapalnie.

Sposób stosowania:

Pić trzy razy dziennie po szklance przed posiłkiem

Czas kuracji 1 miesiąc

Waga mieszanki  450g.


Powyższy skład mieszanki i stosowanie na podstawie receptury z książki: "Wróćmy do ziół leczniczych", autor: O. Andrzej Czesław Klimuszko, Oficyna Wydawnicza Rytm Warszawa 1987 r.

Pochodził z wielodzietnej rodziny. Był synem Wincentego i Zofii Klimuszków. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Różanymstoku. Następnie kontynuował edukację w gimnazjum w Grodnie.

Po roku nauki w szkole średniej, w 1925 roku, przeniósł się do Lwowa. Tam wstąpił do zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. Po nowicjacie, który odbył w Kalwarii Pacławskiej powrócił znów do Lwowa, gdzie rozpoczął edukację w X Państwowym Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza.

W 1926 złożył śluby wieczyste. 6 maja 1934 w Krakowie przyjął święcenia kapłańskie. Przebywał w klasztorach franciszkańskich w: Gnieźnie, Wilnie, Łagiewnikach oraz w Warszawie. Pierwszych wizji doświadczył, jak pisze w książce Moje widzenie świata, w przededniu wybuchu II wojny światowej, kiedy to miał sny dotyczące tragicznego rozwoju kampanii wrześniowej. Podczas kampanii wrześniowej znajdował się w Warszawie. Po wkroczeniu do stolicy Polski wojsk niemieckich uciekł z niej do Kalisza. W 1940 został aresztowany przez gestapo. Później, mimo uwolnienia, znajdował się pod dozorem niemieckiej policji.

Po II wojnie światowej wyjechał na Mazury. Uczestniczył w organizacji życia religijnego w Prabutach. Tam też rozpoczął swoją działalność jako zielarz i wizjoner. Szybko zdobył popularność. Zmusiła go ona jednak opuszczenia powierzonego probostwa. Od 1948 roku przebywał w kilku domach zakonnych na terenie kraju. Z uwagi na zainteresowanie jego osobą ze strony władz państwowych jak i zwykłych ludzi ukrywał swoją tożsamość.

We wrześniu 1961 roku osiadł w klasztorze franciszkańskim przy kościele św. Pawła Apostoła w Elblągu. Był to bardzo pracowity okres w jego życiu. Jego pozostałe wizje dotyczyły między innymi wojny w Europie i śmierci papieża Jana Pawła I[1].

22 sierpnia 1980 został przywieziony do szpitala garnizonowego w Elblągu. Ojciec A.Cz. Klimuszko zmarł 25 sierpnia 1980 roku w Elblągu. W przyczynie zgonu stwierdzono przewlekłe zapalenie oskrzeli. Pochowany został na elbląskim cmentarzu Dębica. W 2002 roku szczątki jego przeniesiono do grobowca obok kościoła św. Pawła Apostoła.

W 2004 radni Elbląga pośmiertnie przyznali mu honorowe obywatelstwo miasta Elbląga[2]. Od 2012 r. w południowo-wschodniej części miasta Prabuty budowane jest osiedle upamiętniające ojca Czesława Klimuszko.

Znaczenie drzew

A.Cz.Klimuszko studiował oddziaływanie drzew na ludzi. Pod tym względem podzielił ich gatunki na trzy grupy:

wpływające korzystnie (modrzew, sosna, świerk, jodła, jałowiec, cis, brzoza, lipa, dąb, kasztanowiec, klon, morwa, akacja)

obojętne

wpływające niekorzystnie (berberys, osika, topola, olsza, dziki bez)[3].

Publikacje

Ziołolecznictwo[4]

Wróćmy do ziół[4]

Moje widzenie świata[4]

cz. 1 – Parapsychologia w moim życiu

cz. 2 – Szukajmy szczęścia w przyrodzie

cz. 3 – Powrót do ziół