Osłabienie mięśnia sercowego- mieszanka wg rec. O.Klimuszki

Mieszankę stosujemy w wspomagająco lub profilaktycznie w osłabieniu mięśnia sercowego.

Przy osłabieniu mięśnia sercowego, nasze serce nie może przepompować odpowiedniej ilości krwi przez naczynia krwionośne do wszystkich  tkanek i narządów.

W ten sposób dochodzi do niedoboru tlenu a w konsekwencji do obrzęków, stanów lękowych duszności.

Serce jest bardzo aktywnym organem , gdzie jego celem jest zaopatrzenie komórek w tlen i substancje odżywcze.

Gdy występuje niedobór jakichkolwiek  składników odżywczych, praca serca zaczyna być niemiarowa, co w konsekwencji może doprowadzić do osłabienia mięśnia sercowego.

Do najczęstszych objawów  niewydolności mięśnia sercowego są: nadciśnienie, ból wieńcowy, zmęczenie, duszności, brak apetytu, zwiększona masa ciała. 

Skład mieszanki:

•  Korzeń kozłka
•  Korzeń lubczyka
•  Kwiatostan głogu
•  Kwiatostan kocanki
•  Liść melisy
•  Liść pokrzywy
•  Owoc głogu
•  Owoc róży
•  Ziele serdecznika 

Działanie:

Zawarte w mieszance zioła działają wielowymiarowo:

• Kozłek działa rozkurczająco na naczynia krwionośne
• Głóg zawiera flawonoidy, które wzmacniają miesień serca, normalizują rytm serca, zwiększają częstotliwość skurczów, zwiększają tolerancje mięśnia sercowego
• Kocanki działają rozkurczająco
• Melisa zmniejsza stany zapalne, działa uspakajająco

Sposób stosowania: Pić trzy razy dziennie po szklance przed posiłkiem

Waga mieszanki 450g

Czas kuracji: 1 miesiąc 

Mieszanka wykonywana pod zamówienie Klienta. Czas sporządzenia zwykle 1 dzień roboczy.

Powyższy skład mieszanki i stosowanie na podstawie receptury z książki: "Wróćmy do ziół leczniczych", autor: O. Andrzej Czesław Klimuszko, Oficyna Wydawnicza Rytm Warszawa 1987 r.

Pochodził z wielodzietnej rodziny. Był synem Wincentego i Zofii Klimuszków. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Różanymstoku. Następnie kontynuował edukację w gimnazjum w Grodnie.

Po roku nauki w szkole średniej, w 1925 roku, przeniósł się do Lwowa. Tam wstąpił do zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. Po nowicjacie, który odbył w Kalwarii Pacławskiej powrócił znów do Lwowa, gdzie rozpoczął edukację w X Państwowym Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza.

W 1926 złożył śluby wieczyste. 6 maja 1934 w Krakowie przyjął święcenia kapłańskie. Przebywał w klasztorach franciszkańskich w: Gnieźnie, Wilnie, Łagiewnikach oraz w Warszawie. Pierwszych wizji doświadczył, jak pisze w książce Moje widzenie świata, w przededniu wybuchu II wojny światowej, kiedy to miał sny dotyczące tragicznego rozwoju kampanii wrześniowej. Podczas kampanii wrześniowej znajdował się w Warszawie. Po wkroczeniu do stolicy Polski wojsk niemieckich uciekł z niej do Kalisza. W 1940 został aresztowany przez gestapo. Później, mimo uwolnienia, znajdował się pod dozorem niemieckiej policji.

Po II wojnie światowej wyjechał na Mazury. Uczestniczył w organizacji życia religijnego w Prabutach. Tam też rozpoczął swoją działalność jako zielarz i wizjoner. Szybko zdobył popularność. Zmusiła go ona jednak opuszczenia powierzonego probostwa. Od 1948 roku przebywał w kilku domach zakonnych na terenie kraju. Z uwagi na zainteresowanie jego osobą ze strony władz państwowych jak i zwykłych ludzi ukrywał swoją tożsamość.

We wrześniu 1961 roku osiadł w klasztorze franciszkańskim przy kościele św. Pawła Apostoła w Elblągu. Był to bardzo pracowity okres w jego życiu. Jego pozostałe wizje dotyczyły między innymi wojny w Europie i śmierci papieża Jana Pawła I[1].

22 sierpnia 1980 został przywieziony do szpitala garnizonowego w Elblągu. Ojciec A.Cz. Klimuszko zmarł 25 sierpnia 1980 roku w Elblągu. W przyczynie zgonu stwierdzono przewlekłe zapalenie oskrzeli. Pochowany został na elbląskim cmentarzu Dębica. W 2002 roku szczątki jego przeniesiono do grobowca obok kościoła św. Pawła Apostoła.

W 2004 radni Elbląga pośmiertnie przyznali mu honorowe obywatelstwo miasta Elbląga[2]. Od 2012 r. w południowo-wschodniej części miasta Prabuty budowane jest osiedle upamiętniające ojca Czesława Klimuszko.

Znaczenie drzew

A.Cz.Klimuszko studiował oddziaływanie drzew na ludzi. Pod tym względem podzielił ich gatunki na trzy grupy:

wpływające korzystnie (modrzew, sosna, świerk, jodła, jałowiec, cis, brzoza, lipa, dąb, kasztanowiec, klon, morwa, akacja)

obojętne

wpływające niekorzystnie (berberys, osika, topola, olsza, dziki bez)[3].

Publikacje

Ziołolecznictwo[4]

Wróćmy do ziół[4]

Moje widzenie świata[4]

cz. 1 – Parapsychologia w moim życiu

cz. 2 – Szukajmy szczęścia w przyrodzie

cz. 3 – Powrót do ziół