Szczaw Ogrodowy, szczaw ziele cięte - 100 g

Szczaw polny, szczaw ogrodowy (Rumex acetosella L.) – gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniony: naturalnie występuje w Azji, Afryce Północnej i Europie, rozprzestrzenił się również w obydwu Amerykach, Afryce, Australii i na wyspach Melanezji i Polinezji. W Polsce jest pospolity na całym terenie.

Opakowanie: 100g, rozdrobniona roślina z korzeniem 

Działanie:

przeciwzapalne, żółciopędne, antyseptyczne, przeciwgrzybicze, przeciwpasożytnicze, trawienne, regulujące wypróżnienia, ściągające na błonę śluzową. Reguluje przemianę materii. Hamuje procesy autoagresji immunologicznej. Pobudza gojenie ran. Hamuje podziały komórek naskórka w przebiegu łuszczycy. Wspomaga leczenie hemoroidów. Leczy łupież tłusty, trądzik i łojotok. Hamuje rozwój Candida.

Właściwości toksykologiczne

Szczaw nadużywany i przedawkowany staje się niebezpieczny. Przede wszystkim szczawiany mogą odkładać się w nerkach i pęcherzu moczowym sprzyjając powstawaniu kamicy moczowej (szczawian wapnia). Zbytnie absorbowanie wapnia przez związki szczawianowe może spowodować odwapnienie kości i zaburzenia kurczliwości mięśni (hipokalcemia). Nadmiarne ilości antrachinonów i szczawianów wywołują ostrą, długotrwałą biegunkę, zaburzenia wodno-elektrolitowe i kwasowo-zasadowe organizmu. 

Szczaw – zapomniane ziele, o które warto sobie przypomnieć

Podłużne liście szczawiu, swoim wyglądem przypominające połączenie szpinaku i trawy, doskonale znają starsze pokolenia. Szczaw to roślina niewymagająca, spotykana w wielu różnych miejscach, od dzikich łąk po okolice ludzkich osiedli.

Wiele osób, mijając je na co dzień, nie wie, że ma do czynienia z zieleniną o cennych właściwościach. Tymczasem liście szczawiu jeszcze przez nasze babcie wybierane były nie tylko ze względu na łatwą dostępność. Zdecydowanie warto odkryć je na nowo.

Jakie właściwości posiada?

Szczaw właściwości zawdzięcza m.in. zawartej w nim witaminie C, która odpowiada za jego kwaśny smak, solom mineralnym i innym związkom. Warto go jeść, a także pić, ponieważ:

• wzmacnia odporność organizmu, pomaga zwalczać infekcje i wspiera regenerację tkanek
• dostarcza żelaza i wspomaga jego wchłanianie, dzięki czemu ułatwia walkę z anemią
• ma dużo wapnia, magnezu, potasu, witaminy A
• dzięki obecności garbników działa ściągająco na błony śluzowe, jest pomocny w dolegliwościach układu pokarmowego, np. biegunkach
• łagodzi kaszel
• zawiera związki o działaniu grzybobójczym oraz antybakteryjnym
• pomaga również na opuchlizny, siniaki, skaleczenia czy odparzenia

Szczaw w ziołolecznictwie oraz w kuchni

Ludowej medycynie doskonale znane są okłady ze szczawiu. W przypadku urazów i dolegliwości skórnych dawniej powszechnie stosowano świeże liście. Równie dobrze sprawdzają się okłady przyrządzone z odwaru. Z kolei picie go to sposób na dolegliwości wewnętrzne, wzmocnienie organizmu i uzupełnienie minerałów oraz złagodzenie kaszlu. Szczaw używany jest również jako warzywo. Najpopularniejszym sposobem jego serwowania jest zupa, często podawana z grzankami i jajkiem. Suszone liście szczawiu w kuchni mogą posłużyć jako dodatek do sosów sałatkowych albo różnych wariantów pesto.

Kto nie powinien go spożywać?

Przygotowanie odwaru: suszony szczaw – pół łyżeczki na szklankę wody – należy zalać wrzątkiem i gotować przez 5 minut, następnie zdjąć z ognia i po 10 minutach odcedzić. Pić szklankę dwa razy dziennie.

Szczaw zawiera związki chemiczne zwane szczawianami, które wiążą wapń – dlatego też nie jest wskazane przekraczanie zalecanej dawki i nie powinny sięgnąć po tę roślinę osoby cierpiące na osteoporozę lub narażone na nią. Nie powinni go spożywać również cierpiący na schorzenia reumatyczne i problemy z nerkami ani kobiety w ciąży.