Mirt zwyczajny - liść cały 50g.

Mirt zwyczajny (Myrtus communis) to ciekawa roślina z rejonu Morza Śródziemnego, o właściwościach rozkurczowych, wykrztuśnych, przeciwpasożytniczych, jest też idealny na trądzik i dermatozy oraz na problemy z miesiączką.

Mirt wykazuje działanie przeciwbólowe, pobudzające psychicznie, przeciwpasożytnicze, wykrztuśne.

• Rozkurcza drogi oddechowe.
• Udrażnia zatoki.
• Usuwa objawy drapania i bólu w gardle przy stanie zapalnym.
• Zastosowany na skórę i błony śluzowe działa przeciwświądowo i chłodząco, potem rozgrzewająco.

Zastosowanie:

• reumatyzm
• słabe krążenie krwi
• skurcze jelit
• kaszel
• zapalenie oskrzeli
• zapalenie zatok
• katar
• chrypka
• przeziębienie
• infekcje skórne
• bakteryjne choroby skóry
• skąpe i nieregularne miesiączkowanie
• olejek i wyciąg alkoholowy stosowany w leczeniu łojotoku, stanów zapalnych skóry i trądziku
• olejek i spirytus mirtowy do zwalczania pasożytów skórnych

Sposób uzycia:

Napar z liści
1 łyżka ziela na 1 szklanką wrzącej wody lub mleka; pić 3-4 razy dziennie po 100 ml; mleko z miodem przy przeziębieniu i nieżytach układu oddechowego.

Nalewka mirtowa (mirtówka)
1/2 szklanki świeżego lub suchego ziela (liści) rozdrobnić i zalać 300-400 ml alkoholu 40-60%, odstawić na minimum 7 dni. Przefiltrować. Zażywać doustnie po 5 ml na miodzie lub w mleku lub w niewielkiej ilości wody. 10 ml przy nerwicy żołądka i jelit 2 razy dziennie oraz duszności i osłabnięciu. Ponadto do przemywania skóry i wcierania we włosy przy łysieniu oraz łojotoku i zakażeniach skóry.

Ostrzeżenie

Dłużej stosowane preparaty mirtowe (ponad 2 tygodnie) nasilają objawy miesiączkowania.

Mirt zwyczajny – można uprawiać zarówno w mieszkaniach, jak i w ogrodzie (w okresie letnim).

Surowcem jest ziele, albo sam liść – Herba seu Folium Myrti.

Roślina ta była w starożytnej Grecji poświęcona bogini Afrodycie.

W dawnych państwach – Grecji i Rzymie – wieńce z mirtu zdobiły głowy panien młodych, jako symbol szczęścia i płodności.

Zwyczaj ten rozprzestrzenił się później na północy Europy i w niektórych krajach praktykowany jest do dziś.